در برخی از روایات،امامان شيعه (علیهم السَّلام) از عید نوروز یاد کرده و از آن تجلیل کرده اند . مثلا در روایتی از امام جعفر صادق(علیه السَّلام) نقل شده است که : «نوروز روزی است که پروردگار از بندگان پیمان گرفته است او را عبادت کنند و به او شرک نورزند و به فرستادگانش و امامان(علیهم السَّلام) ایمان آورند. نوروز روزی است که خورشید در آن طلوع کرده و هیچ نوروزی نیست مگر این که ما در آن روز در انتظار از میان رفتن سختی هاییم، زیرا نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست.»(1)
در روایتی دیگر از معصوم(علیه السَّلام) وارد شده است: «چون نوروز فرا می رسد، غسل کنید؛ لباس پاکیزه بپوشید؛ خود را معطّر سازید و در آن روز روزه بگیرید.»(2)
در برابر روایات یاد شده، روایتی دیگر به حضرت موسی بن جعفر(علیه السَّلام)منسوب است که در پاسخ درخواست منصورعبّاسی که آن حضرت هنگام عید نوروز در جایی بنشیند و به دیگران تبریک و تهنیّت گوید، می فرمایند: «در اخبار جَدّم[رسول اللَّه(صلی الله علیه وآله)] خبری از این روز[نوروز] نیافتم.»(3)
مرحوم مجلسی، پس از ذکر این روایت، می گوید: «ممکن است بتوانیم این خبر را بر تقیّه حمل کنیم.»
البته اگر بتوانیم در این روز کارهایی مانند: صله أرحام و دید و بازدید از خویشاوندان، عیادت از بیماران، زیارت اهل قبور، دستگیری از مستمندان و... داشته باشیم ، مطمئناً اعمال ما در این روزها مورد تأیید بلکه تشویق دین اسلام است.
از طرف دیگر بنابر فرمایش حضرت علی (علیه السَّلام) : «هر روز که در آن نافرمانی خدا نشود، عید است.»(4)
،چنانچه در نوروز از گناه و کارهای خلاف دوری کرده و به کارهایی مشغول شویم که ما را به خدا نزدیک کند ، برای ما عید واقعی خواهد بود.
عبادت خداوند ، قرائت قرآن، نظافت خانه و لباس نو بر تن کردن ، نه تجمّل گرایی و فخر فروشی کردن ، و همچنین روزه داشتن و به دیدار دوستان و خویشان رفتن، بسیار پسندیده و ارزشمند است.
باری، اعتقاد به نامیمونی روز سیزدهم فروردین، واجب بودن سفره هفت سین و برگزاری مراسم چهارشنبه سوری، چون علّت عقلانی و شرعی ندارد، محکوم و مطرود است.
پی نوشت ها :
1) بِحارالانوار، ج 59، صص 1 -92
2) وسائلالشّیعه، ج 7
3) بِحارالانوار، ج 59، صص 2 - 100
4) ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه ج 20، ص 73
